Гревот и не очај?

грешна и не очајнаМногу е изненадувачки што во писмото до својот пријател Филип Меланхтон, Мартин Лутер го опоменува: „Бидете грешник и нека гревот е моќен, но помоќен од гревот биде вашата вера во Христа и да се радувате на Христа, за да може да греши, ја надмина смртта и светот.

На прв поглед, повикот се чини неверојатен. За да го разбереме потсетувањето на Лутер, треба да го разгледаме контекстот. Лутер не ги нарекува грешниците пожелни. Напротив, тој се осврнуваше на фактот дека ние сè уште грешивме, но тој сакаше да не се обесхрабруваме затоа што моравме да се плашиме дека Бог ќе ја повлече својата благодат од нас. Што и да сме направиле кога сме во Христа, благодатта е секогаш помоќна од гревот. Дури и ако требаше да грешиме 10.000 пати на ден, нашите гревови се немоќни пред Божјата огромна милост.

Тоа не значи дека не е важно дали живееме праведно. Павле веднаш знаел што му се подготвува и одговорил на прашањата: „Што да кажеме сега? Дали ќе истраеме во гревот за да биде благодатта уште посилна? одговори вака: Далеку! Како треба да сакаме да живееме во грев кога ќе умреме?“ (Римјаните 6,1-2)

Следејќи ги стапките на Исус Христос, повикани сме да го следиме примерот на Христос, да го сакаме Бога и нашиот ближен. Сè додека живееме на овој свет, мора да живееме со проблемот дека ќе грешиме. Во оваа ситуација, не треба да се чувствуваме толку многу во страв што ќе изгубиме доверба во Божјата верност. Наместо тоа, ние ги признаваме нашите гревови на Бога и веруваме уште повеќе во Неговата благодат. Карл Барт еднаш рече на овој начин: Писмото ни забранува да го сфатиме гревот посериозно или дури и толку сериозно како и благодатта.

Секој христијанин е свесен дека гревот е лош. Сепак, многу верници треба да бидат потсетени како да се справат со него кога згрешиле. Кој е одговорот? Исповедете ги вашите гревови без ограничување на Бога и искрено побарајте прошка. Придружете се со доверба во престолот на благодатта и смело верувајте му да ви ја даде својата благодат, и повеќе од доволно.

од Џозеф Ткач


PDFГревот и не очај?