Гладот ​​длабоко во нас

361 глад длабоко во нас„Сите ве гледаат со очекување, а вие ги храните во вистинско време. Ти ја отвораш раката и ги задоволуваш своите созданија...“ (Псалм 145:15-16 Надеж за сите).

Понекогаш чувствувам плачлив глад некаде длабоко во мене. Во моите мисли, јас се обидувам да го негирам и да го потиснам некое време. Но одеднаш тој се враќа на светло.

Зборувам за желбата, желбата во нас подобро да ја разберам длабочината, плачот за исполнување што очајно се обидуваме да го пополниме со други работи. Знам дека сакам повеќе од Бога. Од некоја причина, сепак, тој крик ме плаши, како да бара повеќе од мене отколку што можам да дадам. Тоа е страв ако ја пуштам да се појави, што од мене ќе ги покаже страшните страни. Ќе ја покаже мојата ранливост, ќе ја открие мојата потреба за зависност од нешто или некој поголем. Давид беше гладен за Бог, што не можеше да се изрази со зборови. Тој го напишал Псалмот за Псалм и сѐ уште не можел да објасни што се обидел да го каже.

Мислам, сите ние го доживуваме ова чувство од време на време. Во Дела 17,27 Се вели: „Тој го направи сето ова затоа што сакаше луѓето да го бараат. Тие треба да можат да го почувствуваат и да го најдат. И навистина, тој е толку близок со секој од нас!“ Бог е тој што не создал да го посакуваме. Кога не влече, чувствуваме глад. Многупати одвојуваме момент на тишина или молитва, но навистина не одвојуваме време да го бараме тоа. Се мачиме неколку минути да го слушнеме неговиот глас и потоа се откажуваме. Премногу сме зафатени за да се дружиме, ох само да можеме да видиме колку блиску сме до него. Дали навистина очекувавме да слушнеме нешто? Ако е така, зарем нема да слушаме како нашите животи да зависат од тоа?

Оваа глад е таква што сака да биде задоволна од нашиот Творец. Единствениот начин на кој тој може да биде донесен е да потроши време со Бога. Ако гладта е силна, тогаш ни треба повеќе време со него. Сите ние водиме зафатен живот, но што е најважно за нас? Дали сме спремни да го запознаеме подобро? Колку сте спремни за тоа? Што ако побара повеќе од еден час наутро? Што ако побара два часа, па дури и пауза за ручек? Што ако ме замоли да одам во странство и да живеам со луѓе кои никогаш порано не го слушнаа Евангелието?

Дали сме спремни да ги дадеме нашите мисли, нашето време и нашите животи на Христос? Без сомнение тоа ќе биде достоен за тоа. Наградата ќе биде одлична, и многу луѓе може да го запознаат затоа што го правите тоа.

молитва

Татко, дај ми издржливост за да го барам целото мое срце. Вие вети дека ќе се сретнете кога ќе ви се обратиме. Сакам да се доближам до вас денес. амин!

од Фрејзер Мардок


PDFГладот ​​длабоко во нас