Избрано од Бога

Секој кој некогаш бил избран за тим кој учествувал во игра или нешто што влијае на другите кандидати, знае дека чувството е избрано. Тоа ви дава чувство да бидете фаворизирани и посакувани. Од друга страна, повеќето од нас, исто така, знаат спротивното, а не да бидат избрани, се чувствувате игнорирани и отфрлени.

Бог, кој не направи такви какви што сме и кој ги разбира овие чувства, нагласува дека неговиот избор на Израел да биде негов народ бил внимателно разгледан и не случајно. Тој им рече: „Зашто вие сте свет свет на Господа, вашиот Бог, и Господ ве избра да бидете свој народ меѓу сите народи што се на лицето на земјата“ (Втор4,2). И други стихови во Стариот завет покажуваат дека Бог избрал: град, свештеници, судии и кралеви.

Колосјаните 3,12  објавите дека и ние, како Израел, сме избрани: „Знаеме, браќа возљубени Божји, за вашиот избор (на неговиот народ)“ (1. Солунчани 1,4). Тоа значи дека никој од нас не бил несреќен случај. Сите сме тука поради Божјиот план. Сè што прави е направено со цел, љубов и мудрост.

Во мојата последна статија за нашиот идентитет во Христа, го ставив зборот „избери“ во подножјето на крстот. Тоа е нешто што верувам дека е во сржта на тоа кои сме ние во Христа и исто така клучно за духовното здравје. Ако одиме наоколу верувајќи дека сме овде по некој Божји каприц или фрлање коцка, нашата вера (доверба) ќе биде слаба и нашиот развој како зрели христијани ќе страда.

Секој од нас мора да знае и да верува дека Бог нè избрал и не повикал по име. Тој ме потчукна по тебе и мене по рамото и рече: „Те избирам, следи ме!“ Можеме да имаме доверба знаејќи дека Бог нè избра нас, нè сака и има план за секој од нас.

Што треба да правиме со оваа информација освен да се чувствуваме топло и меки? Тоа е основата на нашиот христијански живот. Бог сака да знаеме дека му припаѓаме, сакани сме, посакувани сме и нашиот Татко се грижи за нас. Но, тоа не е затоа што направивме нешто. Како што им рекол на Израелците во петтата книга на Мојсеј 7,7 рече: „Господ не те посака и те избра затоа што бевте побројни од сите народи; зашто ти си најмал од сите народи.“ Бидејќи Бог нè љуби, можеме да кажеме со Давид: „Зошто тагуваш, душо моја, и дали си толку вознемирен во мене? чекај на Бога; зашто пак ќе му благодарам, што е мое спасение и мој Бог“ (Псалм 42,5)!

Бидејќи ние сме избрани, можеме да се надеваме на него, да го фалиме и да му веруваме. Потоа можеме да се свртиме кон другите и да ја зрачиме радоста што ја имаме во Бога.

од Тами Ткач