Црквата

086 цркватаПрекрасна библиска слика зборува за Црквата како Христова невеста. На ова се алудира преку симболиката во различни стихови, вклучувајќи ја и песната над песните. Клучна точка е песната над песните 2,10-16, каде што саканата на невестата вели дека нејзината зима е завршена и сега е време за пеење и радост (види и Евреи 2,12), а и каде невестата вели: „Мојот пријател е мој, а јас сум негов“ (Св. 2,16). Црквата му припаѓа на Христа, и индивидуално и колективно, а Тој и припаѓа на Црквата.

Христос е Младоженецот, кој „ја засака црквата и се предаде себеси за неа“ за „да биде славна црква, без дамка или брчка или нешто слично“ (Ефесјаните 5,27). Овој однос, вели Павле, „е голема мистерија, но јас го применувам на Христос и на црквата“ (Ефесјаните 5,32).

Јован ја зема оваа тема во книгата Откровение. Триумфалниот Христос, Јагнето Божјо, се ожени со Невестата, Црквата (Откровение 19,6-9; 2 часот1,9-10), и заедно ги објавуваат зборовите на животот (Откровение 21,17).

Има дополнителни метафори и слики со кои се опишува црквата. Црквата е стадото кое има потреба од грижливи пастири кои ја моделираат нивната грижа по примерот на Христос (1. Петар 5,1-4); тоа е поле каде што се потребни работници за садење и вода (1. Коринтјаните 3,6-9); црквата и нејзините членови се како гранки на лоза (Јован 15,5); црквата е како маслиново дрво (Римјаните 11,17-24)

Како одраз на Божјото царство сега и во иднина, црквата е како синапово зрно кое расте во дрво каде што небесните птици наоѓаат засолниште.3,18-19); и како квасец што се пробива низ тестото на светот (Лука 13,21), итн.

Црквата е телото Христово и се состои од сите оние кои Бог ги препознал како членови на „собранијата на светците“ (1. Коринтјани 14,33). Ова е значајно за верникот бидејќи учеството во црквата е средство со кое Отецот нè чува и не одржува до враќањето на Исус Христос.

од Џејмс Хендерсон