Тешкиот товар на гревот

569 тешкиот товар на гревотДали некогаш сте се запрашале како Исус би можел да каже дека неговиот јарем е нежен и товарот светло со оглед на тоа што претрпел како телесен Син Божји за време на неговото земенство?

Роден како пророкуван Месија, царот Ирод го барал уште кога бил бебе. Тој наредил да бидат убиени сите машки деца во Витлеем кои имале две години или помлади. Како млад, Исус, како и секој друг адолесцент, се соочил со сите искушенија. Кога Исус во храмот објавил дека е помазан од Бога, луѓето во синагогата го избркале надвор од градот и се обиделе да го турнат преку полицата. Тој рече дека нема каде да ја положи главата. Тој горко плачеше пред неверувањето на неговиот сакан Ерусалим и постојано беше омаловажуван, испрашуван и исмејуван од верските водачи од неговото време. Него го нарекуваат вонбрачно дете, винопијаница, грешник, па дури и лажен пророк опседнат од демони. Целиот живот живеел во сознанието дека еден ден ќе биде предаден од пријателите, напуштен, претепан и брутално распнат од војници. Најмногу од сè, тој знаеше дека неговата судбина е да ги преземе на себе сите грозоморни гревови на луѓето за да послужи како помирување за целото човештво. Сепак, и покрај сето она што мораше да го поднесе, тој објави: „Мојот јарем е благ, а моето бреме е лесно“ (Матеј 11,30).

Исус бара од нас да дојдеме кај него за да најдеме одмор и ослободување од товарот на гревот. Исус вели неколку стихови пред него: „Сè ми е дадено од мојот Татко; и никој не Го познава Синот освен Отецот; и никој не Го познава Таткото освен Синот и кому Синот ќе му го открие“ (Матеј 11,27).

Добиваме увид на огромниот човечки товар што Исус ветува дека ќе го ослободи. Исус ни го открива вистинското лице на татковското срце кога ќе дојдеме кај него со вера. Тој нè повикува на интимниот, совршен однос кој го спојува само со Отецот, во кој недвосмислено е утврдено дека Отецот нè љуби и секогаш ни останува верен со таа љубов. „Но тоа е вечен живот, да те познаат, кој си единствениот вистински Бог и кого си го испратил, Исус Христос“ (Јован 1.7,3Одново и одново во текот на својот живот, Исус бил предизвик да се спротивстави на нападите на сатаната. Овие се појавија во искушенија и неволји. Но, тој остана доследен на својата божествена задача да го спаси човештвото дури и на крстот кога ја понесе сета вина на човештвото. Под товарот на сиот грев, Исус, како Бог и во исто време како човек на умирање, го изразил своето човечко напуштање со плачење: „Боже мој, Боже мој, зошто ме остави?“ Метју (27,46).

Во знак на непоколебливата доверба во својот татко, тој непосредно пред смртта рече: „Оче, го заповедам мојот дух во твои раце!“ (Лука 23,46) Тој ни даде да разбереме дека Отецот никогаш не го оставил, ниту кога го носел бремето на гревот на сите луѓе.
Исус ни дава верба дека сме обединети со него во неговата смрт, погребување и воскресение за нов вечен живот. Преку ова, доживуваме вистински мир на умот и слобода од јаремот на духовната слепило што Адам го донесе со нас со Падот.

Исус јасно ја кажа целта и целта поради која дојде кај нас: „Но јас дојдов да им донесам живот - живот во сета полнота“ (Јован10,10 Нов превод во Женева). Животот во полнота значи дека Исус ни го вратил вистинското спознание за Божјата природа, кое нè одвои од него поради гревот. Понатаму, Исус објавува дека тој е „одраз на славата на својот Татко и сличност на неговата природа“ (Евреите 1,3). Синот Божји не само што ја одразува славата Божја, туку тој самиот е Бог и ја зрачи таа слава.

Може да го препознаете со Отецот, неговиот Син во заедница со Светиот Дух и навистина да го искусите во целост тој живот полн со ,убов, што тој го подготвил за вас уште од почетокот на светот!

од Бред Кембел