Божјиот однос со својот народ

410 Божјиот однос со својот народВо древните племенски општества, кога човек сакал да посвои дете, на едноставна церемонија ги изговарал следниве зборови: „Јас ќе му бидам татко, а тој ќе ми биде син. „За време на свадбената церемонија беше изговорена слична фраза: „Таа е мојата сопруга, а јас сум нејзиниот сопруг“. Во присуство на сведоци беше осудувана врската во која тие влегле и со овие зборови беше официјално потврдена.

Како во семејството

Кога Бог сакал да го изрази својот однос со древниот Израел, понекогаш користел слични зборови: „Јас сум таткото на Израел, а Ефрем е мојот првороден син“ (Еремија 3 Кор.1,9). Тој користеше зборови кои опишуваат врска - како онаа на родителите и децата. Бог го користи и бракот за да ја опише врската: „Оној што те создал е твој маж... те повикал при себе како жена“ (Исаија 54,5-6). „Ќе те свршувам во цела вечност“ (Осија 2,21).

Многу почесто односот е формулиран на вака: „Ти ќе бидеш мој народ, а јас ќе бидам твој Бог“. Во древниот Израел, зборот „луѓе“ означувал силна врска меѓу нив. Кога Рут и рекла на Ноемина: „Твојот народ е мој народ“ (Рут 1,16), вети дека ќе влезе во нова и долготрајна врска. Изјавуваше каде ќе припаѓа сега. Потврда во време на сомнеж Кога Бог вели: „Вие сте мој народ“, Тој (како Рут) ја нагласува врската повеќе отколку припадноста. „Јас сум приврзан за тебе, ти си како семејство за мене“. Бог го кажува ова многу пати во книгите на пророците отколку во сите претходни списи заедно.

Зошто ова се повторува толку често? Тоа беше поради недостатокот на лојалност на Израел кој ја доведува во прашање врската. Израел го игнорирал својот завет со Бога и се поклонил со други богови. Затоа, Бог им дозволил на северните племиња на Асирија да бидат освоени и луѓето да ги одведат. Повеќето пророци од Стариот Завет живееле непосредно пред освојувањето на нацијата Јуда и нивното преминување во ропство од страна на Вавилонците.

Луѓето се прашуваа. Готово е? Дали Бог нè остави? Пророците со сигурност повторуваа: Не, Бог не нè остави. Ние сè уште сме негов народ и тој е сè уште наш Бог. Пророците претскажаа национална обнова: луѓето ќе се вратат во својата земја и што е најважно, ќе се вратат кај Бога. Често се користи идно време: „Тие ќе ми бидат народ, а јас ќе им бидам Бог“. Бог не ги истерал; тој ќе ја врати врската. Тој ќе го донесе ова и ќе биде подобро отколку што беше.

Пораката на пророкот Исаија

„Јас воспитав и се грижев за деца и тие напредуваа преку мене, но ми го свртеа грбот“, вели Бог преку Исаија. „Тие се оддалечија од Господа, го отфрлија Светецот Израилев и се откажаа од него“ (Исаија 1,2 & 4; Нов живот). Како резултат на тоа, луѓето отидоа во заробеништво. „Затоа мојот народ треба да си оди, зашто е без разум“ (Исаија 5,13; Нов живот).

Се чинеше дека врската е завршена. „Ти го истера својот народ, домот Јаковов“, читаме во Исаија 2,6. Меѓутоа, ова не требаше да биде засекогаш: „Не плашете се, народе мој, кој живее во Сион... зашто останува уште малку време, а мојата немилост ќе биде при крај“ (10,24-25). „Израел, нема да те заборавам!4,21). „Зашто Господ го утеши Својот народ и се сожали на своите неволји“ (Бр9,13).

Пророците зборуваа за огромно враќање во татковината: „Зашто Господ ќе се смилува на Јаков и ќе го избере Израел уште еднаш и ќе го постави во нивната земја“ (Бит.4,1). „Сакам да му кажам на северот: Дај ми!, а на југ: Не задржувај се! Доведете ги моите синови од далеку, а моите ќерки од краиштата на земјата“ (Бр3,6). „Мојот народ ќе живее на мирни ливади, во сигурни живеалишта и во горд одмор“ (Лев2,18). „Господ Бог ќе ги избрише солзите од секое лице... Во тоа време ќе речат: „Еве го нашиот Бог, во Кого се надевавме дека ќе ни помогне“ (2 Кор.5,8-9). И Бог им рече: „Вие сте мој народ“ (51,16). „Вие сте мој народ, синови, кои не сте лажни“ (63,8).

Има добра вест, не само за Израел, туку и за секое човечко суштество: „Странците ќе им се придружат и ќе им се придружат на домот Јаковов“ (Бит.4,1). „Никој странец, кој се обратил кон Господа, нека не рече: ‚Господ ќе ме чува од својот народ‘“ (5. Мојсеева6,3). „Господ Саваот ќе направи богата трпеза за сите народи на оваа планина“ (2 Кор5,6). Тие ќе речат: „Ова е Господ... да се радуваме и да се радуваме на неговото спасение“ (2 Кор.5,9).

Пораката на пророкот Еремија

Еремија ги комбинира семејните слики: „Помислив: Како сакам да те држам како да си мој син и да ти ја дадам оваа мила земја... Мислев дека тогаш ќе ме наречеш „Драг Татко“ и нема да ме оставиш. Но домот Израилев не ми беше верен, како што жената не е верна поради својот љубовник, вели Господ“ (Еремија 3,19-20). „Не го одржаа мојот завет, иако јас им бев господар [сопруг]“ (Лев1,32). Во почетокот, Еремија прорекол дека врската е завршена: „Тие не му припаѓаат на Господа! Ме презираат, вели Господ, домот Израелов и домот Јуда“ (5,10-11). „Го казнив Израел за нејзината прељуба, го отпуштив и и дадов развод“ (3,8). Сепак, ова не е трајно отфрлање. „Зар Ефрем не е мој драг син и мое мило дете? Зашто, без разлика колку често му се заканувам, морам да се сеќавам на него; затоа моето срце се распаѓа и морам да се сожалам на него, вели Господ“ (Лев1,20). „До кога ќе залуташ, ќерко отпадничка?“ (Лев1,22). Тој ветил дека ќе ги врати: „Ќе го соберам остатокот од моето стадо од секоја земја каде што сум ги исел“ (2. Кор.3,3). „Доаѓа време, вели Господ, кога ќе ја променам среќата на мојот народ Израел и Јуда, вели Господ“ (30,3:3). „Еве, ќе ги изведам од северната земја и ќе ги соберам од краиштата на земјата“ (Лев1,8). „Ќе им го простам нивното беззаконие и никогаш нема да се сетам на нивниот грев“ (Лев1,34). „Израел и Јуда нема да станат вдовици, напуштени од нивниот Бог, Господарот над војските“ (5. Мојсеева1,5). Што е најважно, Бог ќе ги смени за да бидат верни: „Вратете се, деца назад, и јас ќе ве исцелам од вашата непослушност“ (3,22). „Ќе им дадам срце, за да ме познаат, дека јас сум Господ“ (2 Кор4,7).

„Ќе го ставам мојот закон во нивните срца и ќе го напишам на нивните умови“ (Лев1,33). „Ќе им дадам едноумие и едно однесување... и ќе им го ставам стравот од мене во нивните срца, да не се оддалечат од мене“ (Лев2,39-40). Бог ветува обнова на нивната врска, што значи склучување нов завет со нив: „Тие ќе бидат мој народ, а јас ќе бидам нивен Бог“ (2. Кор.4,7; 30,22; 31,33; 32,38). „Јас ќе бидам Бог на сите семејства на Израел, и тие ќе бидат мој народ“ (Лев1,1). „Ќе склучам нов завет со домот на Израел и со домот на Јуда“ (Лев1,31). „Ќе склучам вечен завет со нив, дека нема да пропуштам да им правам добро“ (Лев2,40).

Еремија видел дека и незнабошците ќе бидат дел од тоа: „Против сите мои зли соседи кои го допираат наследството што му го дадов на мојот народ Израел: ете, ќе го искорнам од нивната земја и ќе го откорнам домот на Јуда од меѓу нив. …И ќе биде кога ќе научат од мојот народ да се заколнат во Моето име: Како што живее Господ! ...така ќе живеат среде мојот народ“ (Бит2,14-16)

Пророкот Езекиел има слична порака

Пророкот Езекиел, исто така, го опишува Божјиот однос со Израел како брак: „Поминав покрај тебе и те погледнав, и ете, време беше да ти се додворам. Ја раширив мојата наметка над тебе и ја покрив твојата голотија. И ти се заколнав и склучив завет со тебе, вели Господ Бог, да бидеш мој“ (Езекиел 1 Кор.6,8). Во друга аналогија, Бог се опишува себеси како пастир: „Како што пастирот ги бара своите овци кога тие ќе се оддалечат од неговото стадо, така и јас ќе ги барам моите овци и ќе ги избавам од секое место каде што се распрснале“ (Лев4,12-13). Според оваа аналогија, тој ги менува зборовите за врската: „Ти ќе бидеш мое стадо, стадо на моето пасиште, а јас ќе бидам твој Бог“ (Лев4,31). Тој предвидува дека луѓето ќе се вратат од егзил и Бог ќе им ги промени срцата: „Ќе им дадам поинакво срце и ќе внесам нов дух во нив, и ќе го извадам каменото срце од нивното тело и ќе им дадам телесното срце, за да ги следите според Моите заповеди, да ги пазите Моите наредби и да ги извршувате. И тие ќе бидат мој народ, а јас ќе бидам нивен Бог“ (11,19-20). Врската е опишана и како завет: „Но ќе се сетам на мојот завет што го склучив со тебе во деновите на твојата младост и ќе склучам вечен сојуз со тебе“ (1 Кор.6,60). Тој исто така ќе живее меѓу нив: „Ќе живеам меѓу нив и ќе бидам нивен Бог, а тие ќе бидат мој народ“ (Лев7,27). „Овде ќе живеам меѓу Израелците засекогаш. И домот на Израел нема повеќе да го осквернува моето свето име“ (Бр3,7).

Пораката на малите пророци

Пророкот Осија исто така опишува прекин во врската: „Ти не си мој народ, па не сакам да бидам ни твој“ (Осија 1,9). Наместо вообичаените зборови за брак, тој ги користи зборовите за развод: „Таа не е моја жена и јас не сум нејзин сопруг!“2,4). Но, како што се случи со Исаија и Еремија, ова е претерување. Осија брзо додава дека врската не е завршена: „Тогаш, вели Господ, ќе ме наречеш „Мој маж“... Ќе се свршувам со тебе засекогаш“ (2,18 и 21). „Ќе имам милост на Ло-Рухама [нељубениот] и ќе му речам на Ло-Ами [не на мојот народ]: „Ти си мој народ“, а тие ќе речат: „Ти си мојот Бог““ (2,25). „Повторно ќе го излечам нивното отпадништво; би сакал да ја сакам; зашто мојот гнев ќе се оддалечи од нив“ (1 Кор4,5).

Пророкот Јоил наоѓа слични зборови: „Тогаш Господ ќе ревира над неговата земја и ќе го поштеди својот народ“ (Јоил 2,18). „Мојот народ повеќе нема да се срами“ (2,26). Пророкот Амос исто така пишува: „Ќе го вратам заробеникот на мојот народ Израел“ (Ам 9,14).

„Повторно ќе нè помилува“, пишува пророкот Михеј. „Ќе му бидеш верен на Јаков и ќе покажеш милост кон Авраам, како што им се заколна на нашите стари татковци“ (Мик 7,19-20). Пророкот Захарија дава добро резиме: „Радувај се и радувај се, ќерко Сионова! Зашто, ете, доаѓам и ќе живеам со вас, вели Господ“ (Захарија 2,14). „Еве, ќе го откупам мојот народ од источната и од западната земја, и ќе го доведам дома да живеат во Ерусалим. И тие ќе бидат мој народ, а јас ќе бидам нивен Бог во верност и праведност“ (8,7-8)

Во последната книга од Стариот Завет, пророкот Малахија пишува: „Тие ќе бидат мои, вели Господ Саваот, во денот кога ќе направам, и ќе се сожалувам на нив како што човек има сожалување за својот син, кој служи“ (Мал 3,17).

од Мајкл Морисон


PDFБожјиот однос со својот народ