На вистинското место во вистинско време

536 на вистинското место во вистинско времеНа состанокот за стекнување клиенти во една од нашите продавници, една вработена ја сподели со мене нејзината стратегија: „Мораш да бидеш на вистинското место во вистинско време“. Си помислив дека ова е секако добра стратегија. Сепак, целата работа е полесно да се каже отколку да се направи. Неколку пати бев на вистинското место во вистинско време - како кога шетав на плажа во Австралија и наидов на група луѓе кои штотуку забележаа китови. Само неколку дена претходно можев да забележам ретка птица, Ханс што се смее. Зарем не би сакале секогаш да бидете на вистинското место во вистинско време? Понекогаш тоа се случува сосема случајно, друг пат е одговор на молитвата. Тоа е нешто што не можеме да го планираме или контролираме.

Кога ќе се најдеме на вистинското место во вистинско време, некои луѓе тоа му го припишуваат на ѕвезденото соѕвездие, а други едноставно го нарекуваат среќа. Верниците сакаат да ја наречат таквата ситуација „Божја интервенција во нашите животи“, бидејќи веруваат дека Бог бил вклучен во оваа ситуација. Божествената интервенција може да биде секоја ситуација што се чини дека ги споила луѓето или околностите за добро. „Но, знаеме дека сè работи заедно за добро за оние што го љубат Бога, за оние што се повикани според неговата намера“ (Римјаните 8,28). Овој добро познат и понекогаш погрешно разбран стих не мора да значи дека сè што се случува во нашите животи е водено и контролирано од Бога. Сепак, тој не повикува да го бараме најдоброто и во тешки времиња и трагични околности.

Кога Исус умре на крстот, неговите следбеници исто така се прашуваа како нешто добро може да дојде од ова ужасно искуство. Некои од неговите ученици се вратиле во стариот живот и работеле како рибари затоа што самите се откажале од заклучокот дека смртта на крстот значи крај на Исус и неговата мисија. Во текот на тие три дена меѓу смртта на крстот и воскресението, се чинеше дека се губи секаква надеж. Но, како што подоцна дознаа учениците и како што знаеме денес, ништо не се изгубило со крстот, всушност сè е стекнато. Смртта на крстот не беше крај за Исус, туку само почеток. Се разбира, Бог од самиот почеток планирал нешто добро да излезе од оваа навидум невозможна ситуација. Тоа беше повеќе од само случајност или Божја интервенција, но тоа беше Божји план од самиот почеток. Целата историја на човештвото доведе до овој пресврт. Тоа е централната точка во Божјиот голем план за љубов и откупување.

Исус бил на вистинското место во вистинско време и затоа ние сме секогаш токму таму каде што сме. Ние сме токму таму каде што Бог сака да бидеме. Во и преку него ние сме безбедно вградени во Отецот, Синот и Светиот Дух. Сакани и откупени со истата сила што го воскресна Исус од мртвите. Не треба да се грижиме дали нашите животи вредат нешто и дали прават разлика на земјата. Колку и да изгледаат безнадежни околностите околу нас, можеме да бидеме уверени дека сè ќе биде најдобро затоа што Бог нè сака.

Исто како што жените и учениците се откажаа од надежта во очај во тие три мрачни денови, и ние понекогаш се претопуваме во очај поради нашите животи или животите на другите бидејќи се чини дека нема надеж на повидок. Но, Бог ќе ја исуши секоја солза и ќе ни го даде добриот крај по кој копнееме. Сето ова се случува само затоа што Исус бил на вистинското место во вистинско време.

од Тами Ткач