Светлина, Бог и благодат

172 светла божествена благодатКако млад тинејџер, седев во кино, кога излегуваше моќта. Во темнината, шум од публиката се зголеми погласно секоја секунда. Забележав како се обидував сомнително да барам излез штом некој отвори врата однадвор. Светлината се претвори во кино, а мрморењето и моето сомнително пребарување брзо се завршуваа.

Додека не се соочиме со темнина, повеќето од нас сметаат дека светлината е нешто што го земаме здраво за готово. Сепак, нема ништо да се види без светлина. Ние само гледаме нешто кога светлото ја осветлува просторијата. Онаму каде што нешто доаѓа до нашите очи, ги стимулира нашите оптички нерви и произведува сигнал кој им овозможува на нашиот мозок да биде препознаен како објект во вселената со одреден изглед, позиција и движење. Разбирањето на природата на светлината беше предизвик. Претходно теориите неопходно ја прифатиле светлината како честичка, а потоа како бран. Денес, повеќето физичари ја разбираат светлината како бран честичка. Забележи што напишал Ајнштајн: Се чини дека понекогаш мораме да ја користиме една, а понекогаш и другата теорија, а понекогаш можеме да ги искористиме и двете. Ние се соочуваме со нов вид на incomprehensibility. Имаме две контрадикторни слики на реалноста. Поединечно, никој не може целосно да се објасни појавата на светлината од нив, но заедно тие го прават.

Интересен аспект за природата на светлината е зошто темнината нема моќ над неа. Додека светлината ја растера темнината, обратното не е точно. Во Светото Писмо, овој феномен игра значајна улога во однос на природата на Бога (светлина) и злото (темнина или темнина). Забележете што рекол апостол Јован 1. Јоханес 1,5-7 (HFA) напиша: Ова е пораката што ја слушнавме од Христос и која ви ја пренесуваме: Бог е светлина. Кај него нема темнина. Значи, ако тврдиме дека му припаѓаме на Бога, а сепак живееме во темнината на гревот, тогаш се лажеме и ѝ противречиме на вистината со нашите животи. Но, ако живееме во светлината Божја, тогаш и ние сме поврзани еден со друг. И крвта што Неговиот Син Исус Христос ја пролеа за нас нè ослободува од секаква вина.

Како што забележа Томас Ф. Торенс во својата книга Троична вера, раниот црковен водач Атанасиј, следејќи ги учењата на Јован и другите рани апостоли, ја искористи метафората на светлината и нејзиниот сјај за да зборува за Божјата природа како нив. Ни беше откриено преку Исус Христос: Како што светлината никогаш не е без зрачење, така и Таткото никогаш не е без својот Син или без неговиот збор. Понатаму, како што светлината и сјајот се едно и не се чудни едни за други, така и таткото и синот се еден и не се туѓи еден за друг, туку од една иста природа. Како што Бог е вечна светлина, така и Синот Божји, како вечно зрачење, е Бог во себе вечна светлина, без почеток и без крај (страница 121).

Атанасиј формулирал важна точка што тој и другите црковни водачи со право ја претставиле во Символот на верата на Никеја: Исус Христос ја споделува со Отецот единствената Божја суштина (грчки = ousia). Да не беше тоа, немаше да има никаква смисла кога Исус рече: „Кој ме видел мене, го видел и Отецот“ (Јован 14,9). Исто како што наведува Торанс, ако Исус не беше истосуштински (а ousia) со Отецот (а со тоа и целосно Бог), немаше да го имаме целосното откровение на Бог во Исус. Но, кога Исус објави дека е вистинит, тоа откровение, да се види него значи да се види таткото, да се слушне е да се слушне таткото таков каков што е. Исус Христос е Синот на Отецот во суштина, односно во суштинската реалност и природа. Торенс коментира во „Троична вера“ на страница 119: Односот Татко-Син целосно и совршено се совпаѓа во единството на Бога вечно правилно и коегзистира со Отецот и Синот. Бог е Татко исто како што е вечно Татко на Синот, и како што Синот е Бог Божји, исто како што Тој е вечно Син на Отецот. Помеѓу Отецот и Синот постои совршена и вечна блискост, без никаква „оддалеченост“ во битието, времето или знаењето меѓу нив.

Бидејќи Таткото и Синот се едно во суштина, тие исто така се едно во правењето (акцијата). Забележете што напиша Торенс за ова во Христијанската доктрина за Бога: Постои непрекината врска на битието и дејствувањето помеѓу Синот и Отецот, и во Исус Христос овој однос беше отелотворен еднаш засекогаш во нашето човечко постоење. Значи, не постои Бог зад грбот на Исус Христос, туку само овој Бог, чие лице го гледаме во лицето на Господ Исус. Не постои мрачен, неразбирлив Бог, ниту случајно божество за кое ние не знаеме ништо, но можеме само да трепериме пред тоа, додека нашата вина на совеста наслика тешки ленти врз неговото достоинство.

Ова разбирање на природата (суштината) на Бога, откриено ни во Исус Христос, одигра клучна улога во процесот на официјализирање на новозаветниот канон. Ниту една книга не можеше да биде вклучена во Новиот завет доколку не го зачува совршеното единство на Отецот и Синот. Така, оваа вистина и реалност служеле како клучна интерпретативна (т.е. херменевтичка) основна вистина со која за Црквата била одредена содржината на Новиот Завет. Разбирањето дека Отецот и Синот (вклучувајќи го и Духот) се едно по суштина и по дејство, ни помага да ја разбереме природата на благодатта. Благодатта не е супстанција создадена од Бога за да стои помеѓу Бога и човекот, но како што Торенс ја опишува, таа е „давање на Бога за нас во неговиот овоплотен Син, во кого дарот и давателот се самите неразделно еден Бог“. големината на Божјата спасителна благодат е една личност, Исус Христос, зашто во, преку и од него доаѓа спасението.

Троичниот Бог, Вечната Светлина, е изворот на секое „просветлување“, и физичко и духовно. Отецот кој ја повика светлината во постоење го испрати својот Син да биде светлина на светот, а Отецот и Синот го испраќаат Духот за да им донесе просветлување на сите луѓе. Иако Бог „пребива во недостапна светлина“ (1. Тим 6,16), тој ни се откри преку својот Дух, во „лицето“ на неговиот овоплотен Син, Исус Христос (сп. 2. Коринтјаните 4,6). Дури и ако на почетокот треба да гледаме претпазливо за да ја „видиме“ оваа огромна светлина, оние што ја прифаќаат наскоро сфаќаат дека темнината е протеран надалеку.

Во топлината на светлината,

Џозеф Ткач
Претседател GRACE COMMUNION INTERNATIONAL


PDFПриродата на светлината, Бог и благодат