Живеејќи во љубов кон Бога

537 живее во љубов кон БогаВо своето писмо до Римјаните, Павле реторички прашува: „Кој ќе нè одвои од Христовата љубов? Неволја, или неволја, или прогонство, или глад, или голотија, или опасност, или меч?“ (Римјаните 8,35).

Навистина ништо не може да нè одвои од Христовата љубов, која овде јасно ни е покажана, како што читаме во стиховите што следуваат: „Зашто сигурен сум дека ниту смртта, ниту животот, ниту ангелите, ниту силите, ниту властите, ниту сегашните, ниту работите за ајде, ниту високо ниту ниско, ниту кое било друго суштество не може да нè одвои од љубовта Божја која е во Христос Исус, нашиот Господ“ (Римјаните 8,38-39)

Не можеме да бидеме одвоени од љубовта кон Бога затоа што Тој секогаш нè љуби. Тој нè сака без разлика дали се однесуваме добро или лошо, дали победуваме или губиме или дали времињата се добри или лоши. Верувале или не, тој не сака! Тој го испрати својот Син, Исус Христос, да умре за нас. Исус Христос умре за нас додека ние сè уште бевме грешници (Римјаните 5,8). Нема поголема љубов од тоа да умреш за некого (Јован 15,13). Значи Бог нè сака нас. Тоа е сигурно. Што и да се случи, Бог нѐ сака.

За нас христијаните, можеби уште поважното прашање е дали ќе го сакаме Бог кога станува тешко? Да не се залажуваме да претпоставиме дека христијаните се имуни на искушенија и страдања. Во животот има лоши работи, без разлика дали сме светци или грешници. Бог никогаш не ни ветил дека нема да има тешкотии во христијанскиот живот. Ќе го сакаме Бога во добрите времиња и во лошо?

Дури и нашите библиски предци размислувале за тоа. Да ги погледнеме заклучоците што ги постигнале:

Авакум: смоквата нема да пука и нема да има раст на лозите. Маслиновото дрво не дава, а полињата не носат храна; Овците ќе се откорнат од колињата, а во тезгите нема да има волови. Но јас ќе се радувам во Господа и ќе се радувам на Бога, моето спасение“ (Авакум 3,17-18)

Мича: „Не ми се радувај, непријателе мој! И да легнам, пак ќе станам; и иако седам во темнина, Господ е моја светлина“ (Мих 7,8).

Јов: „И жената му рече: „Дали си уште цврст во својата побожност? Откажи го Бога и умри! Но тој ѝ рече: Ти зборуваш како што зборуваат безумните жени. Дали сме примиле добро од Бога и не треба да го прифаќаме и злото? Во сето тоа Јов не згреши со своите усни“ (Јов 2,9-10)

Мој омилен пример е примерот на Седрах, Мисах и Авденаго. Кога им се заканувале дека ќе бидат живи запалени, тие рекле дека знаат дека Бог може да ги спаси. Меѓутоа, ако тој одлучи да не го стори тоа, тоа е во ред со неа (Даниел 3,16-18). Тие ќе го сакаат и ќе го фалат Бог без разлика што ќе одлучи.

Да го сакаме и да го фалиме Бог не е толку прашање на добро или лошо време или дали ние победивме или изгубивме. Се работи за тоа што го љубат и му веруваат, што и да се случи. Впрочем, ова е љубовта што ни ја дава! Остани цврсто во љубовта кон Бога.

од Барбара Далгрен